Melanie C jest istotnym głosem we współczesnym dyskursie na temat depresji, pozytywnego nastawienia do ciała i społeczności LGBTQ. Jej pionierski wpływ prawdopodobnie nigdy nie był bardziej widoczny, a niektórzy z najważniejszych w tym momencie twórców połączyli siły, aby z nią pracować. Obok Rae Morris i Fryars, którzy byli współtwórcami pierwszego singla „Who I Am”, znaleźli się także Jonny Lattimer (Ellie Goulding, James Bay, Rag’n’Bone Man), Future Cut (Little Mix, Shakira, Lily Allen), Tom Neville (Dua Lipa, Kesha, Calvin Harris) i Shura.
Wśród utworów, którymi się dzieli na tej płycie, znajduje się zabarwiony tropikami „Overload”, będący ostrzeżeniem dla nerwowych ludzi oraz „Escape”, utwór napędzany nieoczywistymi beatami o ucieczce od codzienności. Letni „Self Love” to swoisty ukłon w stronę Donny Summer, a miłość Melanie do Billie Eilish dała o sobie znać w nastrojowym, intymnym „Nowhere to Run”. Wzajemny podziw Melanie i Billie można było dostrzec na tegorocznej gali BRIT Awards, na której Melanie po długim uścisku wręczyła Billie nagrodę dla najlepszej międzynarodowej artystki solowej.
„Who I Am” i drugi singiel „Blame It On Me” nadały ton płycie. Pomimo lockdownu, Melanie występowała z wielkim uznaniem w internecie i telewizji na całym świecie w sztandarowych programach, takich jak The One Show in the UK, przed ponad 4 milionową publicznością w niemieckich programach telewizyjnych i w Late Late Show Jamesa Cordena w USA. Wraz z rosnącym wsparciem transmisji streamingowych, oba utwory trafiły na playlisty radiostacji w Wielkiej Brytanii, Australii, Ameryce Łacińskiej, Azji Południowo-Wschodniej i Niemczech, wyznaczając nowy rozdział dla Girl Power na całym świecie.
